Cruze'umu daha yeni almıştım. İçinde hoşuma gitmeyen bir koku vardı. Bir aksesuarcıya gidip güzel bir koku almak istedim. Elemana arabanın içindeki var olan kokuyu bastırabilecek başka bir koku vermesini söyledim. Lavanta kokulu bir şey önerdi. Bir bakalım, deneyelim dedim. Arabanın içine birkaç kere sıktı. Eski koku gitmişti. Ben de tamam diyerek 5 lirayı ödedim, kokuyu aldım ve gittim. Ancak ertesi gün kokudan nefret etmeye başladım. Çok ağır kokuyordu. Bir daha da hiç sıkmadım. Bagaja attım ellemedim. Başka bir yerden başka bir koku alarak baskın kokuyu giderdim ve sorun hallolmuş oldu.
Haftalar sonra bugün, başka bir ihtiyacım için aynı aksesuarcıya gittim. Kokuyu kullanmadığım için iade etmek gibi düşüncem vardı. Selamlamadan sonra ilk lafım; "Kokuyu senden almıştım, hoşuma gitmedi, kullanmadım; iade alırsan al, almazsan önemli değil. Benim falanca şeye ihtiyacım var. Ondan var mı sizde?" oldu.
İçeride başka müşteriler de var. Bir yandan onlarla ilgilenirken bir yandan bana bunu onunla mı değiştirmek istiyorsun dedi. İade alacaksan evet dedim. Yoksa sorun değil, falanca ihtiyacım varsa onu alayım dedim. Hiç beklemediğim şekilde "Bunu sorman bile hata!" demez mi?
Ben normalde sakin olmama rağmen sinirlerim ara ara tavan yapar. Yine de sakin olmaya çalışarak durumu tekrar izah ettim. Bu seferde "Ben olsam bunu söylemeye utanırdım" dedi. O anda elime bir şey geçirip öldüresiye dalasım geldi ama yine de kendimi tuttum ve "Ben utanmam!" deyip çıktım gittim.
İçime dert oldu! Ben kusurlu olduğumu düşünmüyorum. And olsun ki para pul mevzu bahis değil, nazikçe iade alamam dese bile bırakacaktım, ve almak istediğim ürünü alacaktım. Bu lafların üstüne ise çıktım gittim. Bir daha da dükkanına uğramamam dedim.
Haksız mıyım? Esnaflık bu kadar mı? Eleştirilerinizi sonuna kadar dinlerim, haksızsam eyvalllah!
Haftalar sonra bugün, başka bir ihtiyacım için aynı aksesuarcıya gittim. Kokuyu kullanmadığım için iade etmek gibi düşüncem vardı. Selamlamadan sonra ilk lafım; "Kokuyu senden almıştım, hoşuma gitmedi, kullanmadım; iade alırsan al, almazsan önemli değil. Benim falanca şeye ihtiyacım var. Ondan var mı sizde?" oldu.
İçeride başka müşteriler de var. Bir yandan onlarla ilgilenirken bir yandan bana bunu onunla mı değiştirmek istiyorsun dedi. İade alacaksan evet dedim. Yoksa sorun değil, falanca ihtiyacım varsa onu alayım dedim. Hiç beklemediğim şekilde "Bunu sorman bile hata!" demez mi?
Ben normalde sakin olmama rağmen sinirlerim ara ara tavan yapar. Yine de sakin olmaya çalışarak durumu tekrar izah ettim. Bu seferde "Ben olsam bunu söylemeye utanırdım" dedi. O anda elime bir şey geçirip öldüresiye dalasım geldi ama yine de kendimi tuttum ve "Ben utanmam!" deyip çıktım gittim.
İçime dert oldu! Ben kusurlu olduğumu düşünmüyorum. And olsun ki para pul mevzu bahis değil, nazikçe iade alamam dese bile bırakacaktım, ve almak istediğim ürünü alacaktım. Bu lafların üstüne ise çıktım gittim. Bir daha da dükkanına uğramamam dedim.
Haksız mıyım? Esnaflık bu kadar mı? Eleştirilerinizi sonuna kadar dinlerim, haksızsam eyvalllah!
yani artık insanlara adam gibi davranılmıyo kibarlığa luzum yok 
