ERKEK- Söyle.
KADIN- . . . . . . . . . . . .
ERKEK- Söylesene!
KEDIN- Acelen varsa söylemiyim.
ERKEK- Acelem yok ama çıkıcam, söyle
KADIN- Söyle söyle diyip üstüme gelme.
ERKEK- Ya niye üstüne geliyim. Bişey söylemiyecek miydin?
KADIN- Yok birşey yok. Ne söylicem ki sana?
ERKEK- Yanlış anladım demek ki. Çikiyom ben o zaman.
KADIN- Çık sen, çık. Hep kaç!
ERKEK- Yok kaçırmam otobüsü bugün. Bak daha on beş dakka var.
KADIN- Altında kalırsın inşallah!
ERKEK- Ne?
KADIN- Bir şey söylicem demiştim. Ama beni dinlicek zamanın yok tabii.
ERKEK- EEEEE sen ne söyliyim ki demedin mi?
KADIN- Git, tamam git!
ERKEK- Hey Allahim! Ben gene yanlış anladım o zaman. Söyle,dinliyim.
KADIN- Heeeee! Beş dakka kalmış otobüsün kalkmasına. Söyle diyip.
ERKEK- Euzübillahiminnnn. . .
KADIN- Ne?
ERKEK- Yok bir şey. Söylicen mi?
KADIN- Söyliyim de bir an önce kaç dimi? Vaktini aliyim. Arkadaşların özlemişlerdir seni.
ERKEK- Hayatım, her gün görüyorlar beni. Niye özlesinler?
KADIN- Özlerler. Onları can kulağıyla dinlersin çünkü. Nedense işe giderken çok neşeli oluyorsun. Ne bekliyorsa seni orda.
ERKEK- Bir dolu iş bekliyo. Ne beklicek ki?
KADIN- Biliyorum o işleri. İki ayaklı, boyalı, parfümlü işler.
ERKEK- Yok artık, daha neler! Senin sinirlerin bozuk galiba.
KADIN- Evet bozuk. Sabahtan beri peşinden koşuyoruz, bir şey söylicez diye.
ERKEK- Söyle diyorum ben de sabahtan beri.
KADIN- Sorun da bu zaten. Söyle diyorsun söylüyorum, sus diyorsun susuyorum. Benim söz hakkım mı var bu evde?
ERKEK- Güzel karıcım niye olmasın! YA, ben sana ne zaman sus dedim ki?
KADIN- Bir de deseydin. Konuşmaya da hakkım olmasın. Şu televizyon benden değerlidir bu evde.
ERKEK- Yok artık o kadar da değil, iyice abarttın. Senin canın sıkkın anladım.
KADIN- Ne? O kadar da değil mi?
ERKEK- Değil tabii.
KADIN- Yani ona yakın. Anladım. Avukata gidiyorum.
ERKEK- Ne? -
KADIN-Avukata gidiyorum. Bu iş biter. Hüüüüüüü! ! . . .. .
ERKEK- Ye, ne dedim ki ben şimdi?
KADIN- Allahim bir de soruyor. Hemen gidiyorum.
ERKEK- Nereye?
KADIN- Bir telefunkenden değerli olmadığım bu evden gidiyorum.
ERKEK- Hey Allahim. Her lafı kıçından anlamak zorunda mısın?
KADIN- Oha!
ERKEK- Hayır güzelim. Yani her şeyi yanlış anlıyorsun, onu söylüyorum.
KADIN- Hayvan.
ERKEK- Peki tamam. Ağzımdan kaçtı, özür dilerim.
KADIN- Bir kıçımız ek***ti.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
KADIN- Arkamdan ne küfürler ediyosundur. Yüzüme kıç diyosan.
ERKEK- Sustuuum.
KADIN- Susma!
ERKEK- Ne? . . . . Nasi?
KADIN- Susma! Bişey söyle, kaçma. Sus, konu kapansın. Git işine mutlu mutlu.Hayat devam etsin. Yok öyle.
ERKEK- Tamaaam konuşalım. işe gitmiyom o zaman.
KADIN- Naaparsan yap. Ben gidiyorum.
ERKEK- Nereye?
KADIN- Odama.
ERKEK- Eeeee?
KADIN- Ne istiyorsun?
ERKEK- Konuşmak.
KADIN- Günaydiiiin!
ERKEK- Eveeet, heh he!
KADIN- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ERKEK- Yaa dur! Şaka yaptIm. Ortam yumuşasın diye. Ağlama ya!
KADIN- Hüüüüüü! . . . . Üzme sen kendini benim için.
ERKEK- Kimin için üzcem, karım diil misin?
KADIN- Olmaz olaydım.
ERKEK- Tatlım. . . Büyütüyorsun ama.
KADIN- Ne?
ERKEK- Biraz abartmıyor musun?
KADIN- Ben mi?
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . ! ?
KADIN- Ben mi ha! Ben mi? Ben mi büyütüyorum? Topluyorum.
ERKEK- Ne?
KADIN- Hemen eşyalarımı topluyorum.
ERKEK- Saçmalama!
KADIN- Bırak kolumu, bıraaak! Zorba herif.
ERKEK- Tamam. Dokunmuyorum. Ama gitme, konuşalım.
KADIN- Uzak dur! Polisi ararım.
ERKEK- Yok artık. Hırsız miyim ben?
KADIN- Evet, hırsızsın. Hayatımı, yaşama sevincimi çaldın.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Söylicek bişey bulamadın. Dilini mi yuttun?
ERKEK- Bütün bunları ne zaman yaptığımı düşünüyorum.
KADIN- Beyimiz kavga istiyor galiba!
ERKEK- Hayır ama. . . . .
KADIN- Tamam. Kavga istiyosan, kavga ederiz. Noolcaksa olsun.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Gülücek bişey görmüyorum ben durumumuzda. Evliliğimiz çatırdıyor!!!
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Sırıtma! Yemin ederim. Avukatı aricam.
ERKEK- İstersen ara ama. . . . .
KADIN- Peki, hemen çeviriyorum.
ERKEK- Nişantaşı’ndan gidelim.
KADIN- Senin gelmene gerek yok. Ben taksiyle giderim.
ERKEK- Ben de geliyim. Hem şu uzun deri cekete de bakarız.
KADIN- Hiii? ! ! Sen nerden biliyorsun o ceketi?
ERKEK- Ajandana not almışın bugün bana söylemek için. Orda gördüm. Şimdi aklıma geldi.
KADIN- E. . evet. Şey!
ERKEK- Ben de arayıp ayırttırdım.
KADIN- İnanmıyorum.
ERKEK- Giderken alırız.
KADIN- Nereye?
ERKEK- Avukata.
KADIN- Eee. . . evet.
ERKEK- Ya da istersen bugün gitmeyelim avukata. Direk ceketi almaya gidelim.
KADIN- Aaaa. . . eeeeee. . . . olur.
ERKEK- Hayatım?
KADIN- Efendim?
ERKEK- Sen bana ne söylicektin?
KADIN- Boşveeeer
KADIN- . . . . . . . . . . . .
ERKEK- Söylesene!
KEDIN- Acelen varsa söylemiyim.
ERKEK- Acelem yok ama çıkıcam, söyle
KADIN- Söyle söyle diyip üstüme gelme.
ERKEK- Ya niye üstüne geliyim. Bişey söylemiyecek miydin?
KADIN- Yok birşey yok. Ne söylicem ki sana?
ERKEK- Yanlış anladım demek ki. Çikiyom ben o zaman.
KADIN- Çık sen, çık. Hep kaç!
ERKEK- Yok kaçırmam otobüsü bugün. Bak daha on beş dakka var.
KADIN- Altında kalırsın inşallah!
ERKEK- Ne?
KADIN- Bir şey söylicem demiştim. Ama beni dinlicek zamanın yok tabii.
ERKEK- EEEEE sen ne söyliyim ki demedin mi?
KADIN- Git, tamam git!
ERKEK- Hey Allahim! Ben gene yanlış anladım o zaman. Söyle,dinliyim.
KADIN- Heeeee! Beş dakka kalmış otobüsün kalkmasına. Söyle diyip.
ERKEK- Euzübillahiminnnn. . .
KADIN- Ne?
ERKEK- Yok bir şey. Söylicen mi?
KADIN- Söyliyim de bir an önce kaç dimi? Vaktini aliyim. Arkadaşların özlemişlerdir seni.
ERKEK- Hayatım, her gün görüyorlar beni. Niye özlesinler?
KADIN- Özlerler. Onları can kulağıyla dinlersin çünkü. Nedense işe giderken çok neşeli oluyorsun. Ne bekliyorsa seni orda.
ERKEK- Bir dolu iş bekliyo. Ne beklicek ki?
KADIN- Biliyorum o işleri. İki ayaklı, boyalı, parfümlü işler.
ERKEK- Yok artık, daha neler! Senin sinirlerin bozuk galiba.
KADIN- Evet bozuk. Sabahtan beri peşinden koşuyoruz, bir şey söylicez diye.
ERKEK- Söyle diyorum ben de sabahtan beri.
KADIN- Sorun da bu zaten. Söyle diyorsun söylüyorum, sus diyorsun susuyorum. Benim söz hakkım mı var bu evde?
ERKEK- Güzel karıcım niye olmasın! YA, ben sana ne zaman sus dedim ki?
KADIN- Bir de deseydin. Konuşmaya da hakkım olmasın. Şu televizyon benden değerlidir bu evde.
ERKEK- Yok artık o kadar da değil, iyice abarttın. Senin canın sıkkın anladım.
KADIN- Ne? O kadar da değil mi?
ERKEK- Değil tabii.
KADIN- Yani ona yakın. Anladım. Avukata gidiyorum.
ERKEK- Ne? -
KADIN-Avukata gidiyorum. Bu iş biter. Hüüüüüüü! ! . . .. .
ERKEK- Ye, ne dedim ki ben şimdi?
KADIN- Allahim bir de soruyor. Hemen gidiyorum.
ERKEK- Nereye?
KADIN- Bir telefunkenden değerli olmadığım bu evden gidiyorum.
ERKEK- Hey Allahim. Her lafı kıçından anlamak zorunda mısın?
KADIN- Oha!
ERKEK- Hayır güzelim. Yani her şeyi yanlış anlıyorsun, onu söylüyorum.
KADIN- Hayvan.
ERKEK- Peki tamam. Ağzımdan kaçtı, özür dilerim.
KADIN- Bir kıçımız ek***ti.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
KADIN- Arkamdan ne küfürler ediyosundur. Yüzüme kıç diyosan.
ERKEK- Sustuuum.
KADIN- Susma!
ERKEK- Ne? . . . . Nasi?
KADIN- Susma! Bişey söyle, kaçma. Sus, konu kapansın. Git işine mutlu mutlu.Hayat devam etsin. Yok öyle.
ERKEK- Tamaaam konuşalım. işe gitmiyom o zaman.
KADIN- Naaparsan yap. Ben gidiyorum.
ERKEK- Nereye?
KADIN- Odama.
ERKEK- Eeeee?
KADIN- Ne istiyorsun?
ERKEK- Konuşmak.
KADIN- Günaydiiiin!
ERKEK- Eveeet, heh he!
KADIN- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ERKEK- Yaa dur! Şaka yaptIm. Ortam yumuşasın diye. Ağlama ya!
KADIN- Hüüüüüü! . . . . Üzme sen kendini benim için.
ERKEK- Kimin için üzcem, karım diil misin?
KADIN- Olmaz olaydım.
ERKEK- Tatlım. . . Büyütüyorsun ama.
KADIN- Ne?
ERKEK- Biraz abartmıyor musun?
KADIN- Ben mi?
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . ! ?
KADIN- Ben mi ha! Ben mi? Ben mi büyütüyorum? Topluyorum.
ERKEK- Ne?
KADIN- Hemen eşyalarımı topluyorum.
ERKEK- Saçmalama!
KADIN- Bırak kolumu, bıraaak! Zorba herif.
ERKEK- Tamam. Dokunmuyorum. Ama gitme, konuşalım.
KADIN- Uzak dur! Polisi ararım.
ERKEK- Yok artık. Hırsız miyim ben?
KADIN- Evet, hırsızsın. Hayatımı, yaşama sevincimi çaldın.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Söylicek bişey bulamadın. Dilini mi yuttun?
ERKEK- Bütün bunları ne zaman yaptığımı düşünüyorum.
KADIN- Beyimiz kavga istiyor galiba!
ERKEK- Hayır ama. . . . .
KADIN- Tamam. Kavga istiyosan, kavga ederiz. Noolcaksa olsun.
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Gülücek bişey görmüyorum ben durumumuzda. Evliliğimiz çatırdıyor!!!
ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . !
KADIN- Sırıtma! Yemin ederim. Avukatı aricam.
ERKEK- İstersen ara ama. . . . .
KADIN- Peki, hemen çeviriyorum.
ERKEK- Nişantaşı’ndan gidelim.
KADIN- Senin gelmene gerek yok. Ben taksiyle giderim.
ERKEK- Ben de geliyim. Hem şu uzun deri cekete de bakarız.
KADIN- Hiii? ! ! Sen nerden biliyorsun o ceketi?
ERKEK- Ajandana not almışın bugün bana söylemek için. Orda gördüm. Şimdi aklıma geldi.
KADIN- E. . evet. Şey!
ERKEK- Ben de arayıp ayırttırdım.
KADIN- İnanmıyorum.
ERKEK- Giderken alırız.
KADIN- Nereye?
ERKEK- Avukata.
KADIN- Eee. . . evet.
ERKEK- Ya da istersen bugün gitmeyelim avukata. Direk ceketi almaya gidelim.
KADIN- Aaaa. . . eeeeee. . . . olur.
ERKEK- Hayatım?
KADIN- Efendim?
ERKEK- Sen bana ne söylicektin?
KADIN- Boşveeeer
...
