Bugün çok seyretmedim. Yaşlı örnekleri geçen aylardaki proğramdaydı. Hele bir tanesi çok acıydı. Mal bölünmesin diye babalarının evlenmelerine karşı çıkan kardeşler vardı, üstelik bunlar babalarının yaptığı binada oturuyorlardı, adamcağız en alt kata yerleşmiş üst katları evlatlarına tahsis etmiş, hergün kapısının önünden geçtikleri halde "babamız ne yapıyor, ne yiyor ne içiyor" diye uğramıyorlarmış. Adamcağız evlatlarına oturdukları evlerin tapusunu kendilerine vereceğini söyleyince durum değişmişti. Ne evlatlar var, hem ana babaya bakma, paralarını mallarını ye, evinde otur bir de utanmadan ilgilenme, bakma, hatırını bile sorma . Yani genelde bu tür proğramları eleştiriyoruz ama arada sırada denk gelen o kadar güzel hayat dersleri var ki. Mesela dünkü genç, babasını erken yaşta kaybedip, baba özlemi ile yanıp tutuşan, baba oğul ilişkisini yaşayamayan .